Kurtuluş..*

Konu: Kurtuluş..* Paz Mayıs 11, 2008 12:00 pm

''Pasaport ve bilet lütfen bayan?''

Siyah çantasından gene siyah küçük bir cüzdan çıkardı ve içinden biri mavi diğeri beyaz iki kağıt çıkardı.Üniformalı kadına uzatıp beklemeye başladı.Her zamanki gibi siyah ojeli yenmiş tırnaklarıyla oynarken kadın işini bitirmiş sahte olduğu her halinden belli olan bir gülümsemeyle ve tiz sesiyle bir daha konuştu ;

''Buyrun Bayan''

Pasaportunu ve biletini kadından alıp uçağa gitmek için uzunca bir yol yürüdü.Uçağa bindiğinden kendinden önce gelmiş olan yolcuların çoktan yerleştiklerini gördü.Bu olaydan nefret ediyordu işte.Otobüse veya sınıfa girdiğinde herkesin ona bakmasından.Konserlerde onlarca insanın içinde şarkı söylemek çok daha farklıydı.Şarkı söylemek onun için herşey olduğundan unu sorun yapmıyordu.Biletinden koltuğuna baktı.Çok fazla yürümesi gerekmiyordu.İki adım attı ve koltuğunu buldu.Şanşlıydı.Cam kenarına oturan o olucaktı.Çantasını çıkardı koltuğa oturdu ve i-pod'unu açıp dinlemeye başladı.Bu yolculuğu hafif müzik dinleyerek geçirecekti.Guns N' Roses'ın en sevdiği şarkılarından birini açtı..Kulağındaki melodiye kendini kaptırınca gözleride ağır ağır kapandı.

''Knock-Knock-Knockin On Heaven's Door..
Knock-Knock-Knockin On Heaven's Door..''

Büyük bir sarsıntıyla açtı gözünü.Uçaktaki ışıklar sönmüş insanlar çığlık çığlığaydı.Neler olduğunu daha kestiremeden ikinci bir sarsıntı oldu.Öncekinden daha şiddetli..Sonra önlerinde nefes almak için olan aygıtlar çıktı.Hiçbir zaman adını öğrenemediği şeyler..Ağzına geçirdi ve nefes almaya çalıştı.Üçüncü sarsıntıdan sonra herşey karardı..

''İmdat'',''Yardım Edin..!''

Mavi donuk bakışları tam gökyüzüyle birleşti Catherine'in.Neler olduğunu kalkınca anlayacaktı.Kalkmaya çalıştıysada başaramadı.Arkasında karnının hizasından kan gelmekteydi.Acımıyordu fakan gördüğü şey onu dehşete düşürdü.Çokta küçük olmayan bir metal parçası saplanmıştı.Etrafına bakındı.Herkes birilerine yardım etme çabasındaydı..Ölenlerin cesetleri ise yanmıştı ya da kanlar içerisindeydi.Kimseye aldırmadan elini metal parçasına götürdü ve içinden saydı.''Bir,İki,Üç..''

''Aaaaaa..'''

Bu çığlıkla birlikte akan kan dahada çoğalmıştı.Ama metal parçasından kurtulduğu için seviniyordu.Tekrar etrafına bakındı sonra biraz ileride bir kadın gördü.Şaşkınlık ve gözyaşları içerisinde etrafına bakınıyordu.Olağan gücüyle ona bağırdı.Duymasını umuyordu çünkü gerçekten fazlaca gürültü vardı.

''Hey senn...Sen.Buraya gelmelisin!''

Konu: Geri: Kurtuluş..* Paz Mayıs 11, 2008 12:14 pm

Kadın bir türlü bileti kabule etmiyordu.Emilie bir kez daha sabırla gülümsedi ve bilet ile pasaportu gösterdi.Ama kadın inatla onun cam kenarındaki en son koltukta olması gerektiğini söylüyordu.Bu sessiz tartışmayı fark eden erkek görevlilerden biri gelmişti.Emilie bir umutla adama dönüp bileti uzattı

"Beyfendi yerimin 2.sıra 16.koltuk olduğunu söylermisiniz?

dedi kadını işaret ederek.Adam aldı ve inceledi.Evet Emilie'nin söylediği gibiydi.Onaylarcasına başını sallayıp sert bakışlarını hostese çevirdi ve ters ters baktı.Emilie'nin pasaportunu açtı ve inceledi ismini görünce bir an duraksamıştı.Az önceki özür dileme ruh hali şimdi kat kat artmıştı

"Ah-Bayan Shown,gerçekten üzgünüz,lüften yerinizi alın ve uçuşun keyfini çıkarın bir isteğiniz olduğunda düğmeye basmanız yeterli,iyi yolculuklar

diyip sıkıla büküle hostesi çekeleyerek gitti.Giderken kadına "Sen ne yaptığını sanıyorsun,Wreck firmasının arkeologlarından birinin havayolları hakkında şikayetçi olması ne demek biliyormusun diye fırça atıyordu.Emilie haklı olduğunun anlaşılmasıyla gelen rahatlıkla koltuğuna oturdu.Havalandıktan bir süre sonra uyumuştu sanırım ne kadar zaman geçtiğini bilmiyordu.Gözlerini aralayıp camdan bakmak için uzandığı sırada hafif bir sarsıntı oldu ama kimse farketmemişti heralde.

Pilot kabini tarafında fısıldamalar duyar gibiydi.Ama paranoyak olmamaya çalıştı ve arkasına yaslandı.Düşüncelerinden sıyrılamadan bir sarsıntı daha gelmişti ki bu herşeyi yerinden oynatan ve büyük bir gümleme sesi getiren sarsıntı idi. Oksijen.. ile başlayan bir cümle duymuştu hostesin sesinden ama o kadar..

Gözlerini araladığında uyuşmuş elinde kararmış ve yırtılmış oksijen ağızlığını tutuyordu ve elinden başka hiçbir yerini hissetmiyordu.Uçağın düşmüş olacağına ihtimal vermeyi düşünmemek isterken bakışları bir anda etrafa yayıldı ve görüntü netleşmişti.Uçak kabini aksine şimdi gelen seslerden bir enkazın ortasında yattığını anlamıştı.Çığlıklar git gide beyninde netleşiyor ve korkunç hal alıyordu.Ağzına hafif bir kan tadı geldi.Elindeki plastiği bırakıp yanağına dokundu sıcaktı.Yanağı çizilmiş ve kan dudağına akıyordu.Silerek kalkmaya çalıştı.Üzerine birşey düşmemişti.Yarılan bir bölgesi yoktu.Sadece uyuşmuştu.Yavaşça doğrulup saçlarını yüzünden çekti. Bir kadının çığlığı,daha doğrusu inleme gibi bir şey..

''Hey senn...Sen.Buraya gelmelisin!'"

kafasını çeviriğinde ilerdeki dumanın ve çığlıkların arasında yatan sarışın kadını gördü.Güzel bir yüzü ama dağınık,kirlenmiş saçları vardı.Gidebildiği hızla yanına gitti.Kalkamasına yardım etmek için eğildiğinde vucuduna saplanan metal parçasını gördü.Soğukkanlılığını korumaya çalışarak elini metal parçasının üzerine koydu.Derin olmalıydı ki kıpırdamıyordu.Diğer eliyle kadının elini tutup kaldırmayı denedi ama inleyince derin bir nefes alıp

"bak şuan canın yanmıyorsa derin bir nefes al ve dizlerinden kuvvet alarak bana tutun seni çalıların oraya çekicem.Hadi yardımcı ol"

dedi hafifçe öksürerek kadının bayılmaması için uğraştı.Yanlarından şaşkınca geçen kadını farkedince sarışın kadını bırakmadan

"Hey bayan yardım edermisiniz Lütfen?"

diye seslendi çığlıkları bastırmaya çalışarak olanca gücüyle

Konu: Geri: Kurtuluş..* Paz Mayıs 11, 2008 12:28 pm

Az önce çağırdığı kadın şimdi yanında btimişti.Telaşlı ama soğuukkanlı görünmeye çalıştığı belli oluyordu.Kadın önce etrafına bakındı kimseyi bulamayınca konuşmaya başladı.

"bak şuan canın yanmıyorsa derin bir nefes al ve dizlerinden kuvvet alarak bana tutun seni çalıların oraya çekicem.Hadi yardımcı ol"

Canı yanmıyordu Catherine'in.En azından buraya gelmeden yaşadıkları kadar hiçbirşey canını acıtmazdı.Sadece kanlara dayanamıyordu o kadar.Üzerindeki siyah t-shirt kanlar yüzünden vıcık vıcık,ıslak ve değişik renkte bir hal almıştı.Kadının onu taşımaya çalıştığı elini sıktı.Konuşmaya çalışıyordu ama kan kaybettiği için dudakları beyazlaşmış sesi çatallaşmıştı.Eliyle t-shirt'ünü gösterdi kadına.Kadın kafasıyla birşeyler yapınca anlamadı.Sonra kendi imkanıyla çıkardı üstünü.Siyah atletiyle kaldı.Bütün gücünü toplayıp konuşmaya çalıştı ;

''Canım yanmıyor,fakat kalkamıyorum ayaklarım tutmuyor''

Gerçektende ayağa kalkmaya ne kadar çalıştıysa bedeni onu oturtuyordu.Uçakta yanında bir doktorun oturduğuna yemin edebilirdi.Kadının suratına bakıp tek eliyle sarı saşını geriye itti.

''Doktor..'' dedi nefes nefese bi halde.Anca bu kadar konuşabilmişti.Sonra herkesin imrendiği dayanıklılığı geldi aklına.İçinden her zamanki gibi saydı : ''Bir,İki,Üç''

Dizlerinden ve yerden eliyle destek alarak kalktı.Yürümeye çalışıyordu.Tek başına bu kocaman yarayla asla yapamazdı bunu.Ona yardımcı olan kadından destek aldı ve sonunda bir iki adım atabildi.Tam olarak çalılara gidemeselerde en azından kenara bir yere gelebilmişlerdi.Geldikleri yol boyunca kanlar damla damla onları takip etmişti.Kanamanın durması gerekiyordu.Yoksa ölürdü..Kan grubunun AB pozitif olması burada ona hiç bir avantaj sağlamıyordu.Sonra kadına tekrar baktı mavi gözleriyle :

''Kanamayı durdurman gerekiyor'' dedi.

Konu: Geri: Kurtuluş..* Paz Mayıs 11, 2008 12:42 pm

Emilie nasıl yapacağını bilmiyordu.Kadın önce umutsuz gibi görünsede sanki bir anda aklına gelen birşeyden sonra güçlenmiş ve bir şekilde ayağa kalkmanın yolunu bulmuştu.Yavaşça kaldırdı bir kaç adım gittikten sonra çalılara kadar gidemeselerde en azından enkazdan uzaklardı artık.Olası bir patlama yada dumandan uzak kalmışlardı.Kadını hemen yüzüstü yatırdı ve derin bir nefes aldı.Yanına diz çöküp düşündü.İlk yardım dersinden birşeyler biliyordu

"Tamam bak şimdi.Tam kafanın hizasında ağaç var.Ellerini kaldırabildiğin kadar kaldı ve ağaca yasla.Kolların yukarı kalktığında kan dolaşımın yavaşlar ve bende kanamayı durdurmaya çalışırım olurmu"

dedi bir gayretle kadının yarasına eğilip baktı.Görebildiği tek şey enkazın yanındaki ateşten yansıyandı.Başka birşey görünmüyordu.Elleri tamamen kan olmuştu bir doktor arıyordu.Yanda bir kaç yaralı ile geçen kişiler gördü

"Aranızda doktor yokmu? kanaması var yardım edin"

diye bağırdı ama kimse cevap vermiyordu.Biri yardıma gelene kadar birşeyler yapması gerekiyordu.düşündü düşündü.Birden üzerindeki ince hırkayı çıkardı ve ortadan ikiye yırttı.Bir parçasını atıp diğerini demirin kenarlarına bastırıp kanı temizledi.Ama metali çıkarırsa ne olacağını bilmiyordu.Çıkarmazsada onu ölüme terk edemezdi.Hayatının en zor kararı olacaktı ama denemek zorundaydı.Derin bir nefes alıp Tanrım yarım et diye fısıldadıktan sonra var gücüyle demiri çekti.Önce birşey olmamıştı ama kanama devam ediyordu şimdi bezi aldı var gücüyle bastırmaya başladı bir yandan bayılmaması için konuşuyordu

"bak az önce bir adam görmüştüm.sanırım burada bir kaç doktor varmış ne şans değilmi?"

diye konuştu dişlerini sıkarak bir yandan bezi yaraya sımsıkı bastırıyordu derin derin nefes alarak sakin görünmeye çalıştı.15-20 dk öyle durduktan sonra kadının yüzüne renk geldiğini farkedip eğildi baygın olup olmadığına bakmak için

Konu: Geri: Kurtuluş..* Paz Mayıs 11, 2008 12:59 pm

"Tamam bak şimdi.Tam kafanın hizasında ağaç var.Ellerini kaldırabildiğin kadar kaldı ve ağaca yasla.Kolların yukarı kalktığında kan dolaşımın yavaşlar ve bende kanamayı durdurmaya çalışırım olurmu"

Kadının neden böyle dediğini anlamasada bir bildiği vardır diye söylediklerini yaptı Catherine.Kollarını kaldırdı ve ağaca yasladı.Az önce acısını duymadığı yarası yavaş yavaş kendini belli ediyordu.Kadının yarasını görmek için eğildiğini fark etti.Hafif bir gülümsemeyle konuştu :

''Nasıl yaşayacak mıyım?''

Bu durumda bile aptal saptal sözler sarfetmesini çok iyi bildiğini gördü böylece.

''Aranızda doktor yokmu? kanaması var yardım edin"

Hiçkimse cevap vermiyordu.Zaten Catherine'de böyle birşey beklemezdi kimseden.Herkes kendi yakınına ya da yanında olan birilerine yardım etmeye çalışıyordu.Tabi aralarında bencillerde vardı.Kadın hırkasını çıkarıp yaraya sıkıca bağladı ve sıkmaya başladı.Belkide oda kanamayı durdurmak için en iyi yöntemin bu olduğuna karar vermişti.

''bak az önce bir adam görmüştüm.sanırım burada bir kaç doktor varmış ne şans değilmi?"

Bu sözler üzerine tekrar gülümsedi Catherine.Beyaz dudaklarını kenardan büzmüş gözlerini kısmıştı.Birşeyle dalga geçmek için genelde böyle gülerdi.Artık kendisini tanıyordu.

''Hayatım boyunca şansım olmamıştır.Yani bu duruma alışığım sanırım.Bu arada adım Catherine.Kısaca Cath diyebilirsin sanırım beni kurtarırsan kahramanım olucaksın buna hakkın var'' dedi ve gülümsedi.Soğukkanlı olmasına rağmen bu kadınla ilişki kurmayı becerebilmişti.Gerçi ne kadar ilişki denirse..Yaralıydı ve kurtarılması gerekiyordu.

Konu: Geri: Kurtuluş..* Paz Mayıs 11, 2008 1:06 pm

Çığlıkların geldiği yöne doğru ilerleyen Jack , incilmiş ayak bileğinin üstünde zor duruyordu.Gücünü toparlayıp Çığlıkların geldiği yere ulaştı.Rengi atmış olan 2 genç bayan gördü.Birinin yaralı olması diğerini piskolojikmen etkilemiş olmalıydı.Hemen enkazdan bulduğu gazlı bezleri cebinden çıkardı.Kanaması epey fazlaydı...

" Şimdi şunları yapmanı istiyorum genç bayan.Ben arkadaşına pasuman yaparken sende arkadaşını ayık tutmaya uğraş , onunla hep konuş ! "

dedikten sonra kızın bacağına gazlı bezi sürttü.Kanların gitmesi ile derisinin altında bir demir parçası olduğunu gördü.Bunu onlara söylemesi doğru olmazdı.Çaktırmadan demiri hafifçe çekmeye başladı.Gözükmemesi için gazlı bezi üzerinde tuttu.Bşr ömür boyunca yaptığı ameliyatları hatırlatan genç bayan , gitgide kanının akış hızını panikle hızlandırıyordu.Demir parçasını çıkaran Jack'in içi rahatlamıştı.Ancak bir sorun vardı.Antibiyotiğin olmaması derinin altında bir mikrobun yerleşmesine neden olabilirdi.Başını sağ tarafa telaşla çevirerek...

" Hey sen enkaz'a gidip bavullarda antibiyotik ararmıısn? "

dedikten sonra gazlı bezlerin tükendiğini faketti.Bir anda müthiş bir paniğe kapılan Jack , gömleğini üzerinden çıakrıp kızın bacağına bağladı.Bir yandan kanamayı durdurmaya uğraşırken ,br yandanda Antibiyotik bekliyordu...

Konu: Geri: Kurtuluş..* Paz Mayıs 11, 2008 1:08 pm

Emilie soğukkanlılıkla konuşmaya devam ediyordu.Tam olarak napması gerektiğini bilmesede emin olduğu tek şey kadının bayılmaması gerektiğiydi.Gevezeliğinin ilk kez işe yaradığını düşünecekti Nasıl yaşayacakmıyım sözleri üzerine sessizce sırıtıp derin bir nefes aldı

"Sanırım ölmek ve bu dünyadan kurtulmak bu kadar kolay değil ha"

dedi ve var gücüyle bastırmaya devam etti.Kadını hem konuşturup hem uyuşmuş ellerini yarada tutmak kolay değildi.Arada elleri titriyor ama o elindeki bez parçasını sıkmaya devam ediyordu ''Hayatım boyunca şansım olmamıştır.Yani bu duruma alışığım sanırım.Bu arada adım Catherine.Kısaca Cath diyebilirsin sanırım beni kurtarırsan kahramanım olucaksın buna hakkın var'' Emilie hafifçe eğildi.Elini yaradan çekmeden dirseği ile yüzündeki saçları sıyırdı.Hafif gülümseyip

"Hayatım boyunca pek kahraman olmadım,genelde geçmişten kalan kahramanları araştırırım ama belki bir gün buraya gelecek arkeologlar benim kemiklerimle karbon testi yapar ha?"

dedi şu anda bulundaki durumla adeta dalga geçiyordu.Hayattan intikam alamadığı anlarda yapmayı becerebildiği tek şey ona gülmekti.Sanki onu gıcık ediyor, acı çekmediğini göstererek birşeyler kanıtlıyordu.O sırada gelen doktoru görüp kenara çekildi.Kadını konuşturması gerekiyordu.Evet haklıydı ve anlatmaya devam etti.Ne dediğini pek bilmiyordu ama sürekli birşeyler söylüyordu.Kadının sıkılır gibi olduğunu görünce ortaya saçma bir espri attı.Bu durumda herhalde kimse onunla dalga geçmezdi.Arada yaraya bakıyordu merakla.Doktor antibiyotik isteyince koşarak enkaza gitti ve aradı.Bulabildiği sadece bir kaç kutuydu ama ne olduklarını anlayamıyordu.Doktorun önüne koyup

"bunlardan mı?"

dedi çizilmiş ve biraz kanayan ellerine aldırmadan kutuları okumaya çalışıp

out : çıkmam gerekiyor çok üzgünüm.Siz rpinze devam edin.Buradan ayrılırken benimde sizinle geldiğimi yazın lütfen.iyi geceler (:

Konu: Geri: Kurtuluş..* Paz Mayıs 11, 2008 1:16 pm

Acısını dindirmeye çalışırken sağ yanağında bir çizik olan beyaz gömleği kirlenmiş yakışıklı biri geliyordu.Catherine bu adamın doktor olduğuna yemin edebilirdi.Çünkü uçakta yan koltuğunda oturuyordu.Uçaktayken yakışıklılığı onun dikkatini çekmişti.5 yaşındayken annesiyle konuştuklarından hep doktor bir kocası olacağına inanırdı ama malesef o sadece hayallerinde kalmıştı.

" Şimdi şunları yapmanı istiyorum genç bayan.Ben arkadaşına pasuman yaparken sende arkadaşını ayık tutmaya uğraş , onunla hep konuş ! "

Doktor geldiği gibi telaşla bunları söylemişti yanındaki kadına.Gülümsedi kendi kendine.Sonra yarasına bastırılan gazlı bezle irkildi beyazlaşmış dudaklarını ısırdı.Antibiyotik bulmaya giden kadının ardından bir süre baktı.Kanlanmış olan hırka çıkarılmış yerine başka birşey bağlanmıştı.

''Yan koltuğumda oturuyordun Doktor.Kim söylerdi hayatımı kurtaracağını dimi?''

Gücü yetmesede konuşmaya çalışıyordu Catherine.O sırada gelen kadının elinde bulunan kutulara baktı.O önemsemediği ilaçlar birazdan hayatını kurtaracaklardı.

"bunlardan mı?"

Kadının doğru kutuları getirmiş olmasını dileyerek doktora baktı.

Konu: Geri: Kurtuluş..* Paz Mayıs 11, 2008 1:26 pm

" Evet ! işte bunlar.Bu kadar sevineceğim hiç aklıma gelmezdi.Çok şanslısınız güzel bayan ! "

dedi hafif gülümseyerek.Yaptığı itifatlar Jack'i çok utandırmıştı.Bir an önce bacağındaki yarayı iyileştirmek istiyordu.Hemen sıkıca doladığı gömleği çıkararak , kanın durup durmadığını tespit etti. Ancak yara çok tazeydi.Gömleğin kansız tarafı ile bacağını sımsıkı sardı.Antibiyotikleri bayana verdi ve içmesini istedi.Yanından hiç eksik etmediği dokulaştırıcı melhemini bayanın bacağında oluşan yaranın kenarlarına sürdü.Oldukça başarılı olduğunu düşündü Jack...

Konu: Geri: Kurtuluş..* Salı Mayıs 13, 2008 11:27 am

" Evet ! işte bunlar.Bu kadar sevineceğim hiç aklıma gelmezdi.Çok şanslısınız güzel bayan !

Güldü Catherine içinden.''Güzel Bayan''..Şimdiye kadar o kadar nadir duymuştu ki bu iki kelimeyi.Aslında o kada çok şey bilmiyorlardıki onun hakkında.Bütün bunları düşünürken Doktor garip kokusu olan bir kremi yaraya sürmüş ve yara yanmaktaydı.Yüzünü yaranın acısıyla buruştururken bir el uzandı.Bir kaç küçük yuvarlak ilaç uzatılmıştı ve içmesi isteniyordu.

Küçüklüğünden beri sevmediği ilaçları istemeye istemeye aldı Doktorun elinden.Ağzına önce mavi olanı attı ve susuz yutmaya çalıştı.Boğazı kurumuştu.Sonra açık pembe olanı attı ağzına.Bunu yutmakta baya zorlanmıştı.Bu arada yarasının acısı biraz hafiflemiş ve kanaması durmuştu.Doktora gülümseyerek ;

''Teşekkür Ederim'' dedi.

Bu iki kelime pek kullandığı bir kelime değildi Catherine'nin.Genelde ne özür dilemeyi ne de teşekkür etmeyi severdi.Sadece çok gerekli olduğu anlarda kullanırdı.Ve bu anda gerekliydi gerçekten o iki kelime.Yaşamak istemediği,kaç kez kurtulmak istediği hayata geri döndürülmüştü.

Konu: Geri: Kurtuluş..* Çarş. Mayıs 14, 2008 10:42 am

Emilie doğru ilaçları bulduğu için mutluydu.Üzerinde antibiyotik ve onu çağrıştıran ne varsa yazan getirmişti.Şimdi sabırla doktorun yaptıklarını izliyordu.Bir kaç dakika sessizce onları izledi.Doktor gerçekten soğukkanlıydı ve bu Catherine'e iyi gelmişti belliki. Daha iyi olacağına da inanıyordu.Adada bir kaç doktorun bulunması gerçekten ne büyük şanstı.Emilie bir süre düşündü ve etrafa bakındı.Catherinenin az önce olduğu durumda olan kimsesiz insanlar olabilirdi.Ve doktor Catherine ile ilgilendiği sürece o da başkalarına yardım edebilirdi.Sağlığı şükürler olsun iyiydi.Yaralı değildi. Hafifçe ayağa kalkıp doktora baktı

"siz Catherine ile ilgilendiğinize göre ben ihtiyacı olan diğer insanlara bakmaya gidiyorum-ve ayrıca yanına tekrar gelicem Cath, iyi olacaksın"

diyip göz kırptıktan sonra hızlı adımlarla oradan ayrıldı